“Η εδραίωση της θεραπευτικής σχέσης και η συμβολή της παιγνιοθεραπείας”

Το Ανθρώπινο Άγγιγμα
14 Δεκεμβρίου, 2021
“Ενίσχυση φωνολογικής ενημερότητας”
5 Απριλίου, 2022

“Η εδραίωση της θεραπευτικής σχέσης και η συμβολή της παιγνιοθεραπείας”

Unrecognizable person holding yellow balloon against orange background.

Η θεραπευτική σχέση είναι ένας καταλυτικός παράγοντας για την εξέλιξη της θεραπείας η οποία αποτελεί τον βασικό πυλώνα της ψυχοθεραπείας και τα στοιχεία που την απαρτίζουν και την καθορίζουν μπορεί να διαφέρουν υπό το πρίσμα των διαφορετικών προσεγγίσεων.

Ωστόσο, η θεραπευτική σχέση έχει κάποια σταθερά στοιχεία ανεξαρτήτως των φιλοσοφικών υποβάθρων της κάθε προσέγγισης. Συγκεκριμένα, υπάρχουν τρείς προϋποθέσεις για την θεραπευτική σχέση (Beutler & Harwood, 2002):

  1. Η αληθινή σχέση όπου εμπεριέχει την έννοια της γνησιότητας και των ρεαλιστικών προσδοκιών μέσα στην θεραπεία.
  2. Η θεραπευτική συμμαχία όπου θεωρείται κρίσιμη για την εξέλιξη της θεραπείας.  
  3. Ο μηχανισμός της μεταβίβασης και αντιμεταβίβασης ανάμεσα στον θεραπευόμενο και τον θεραπευτή.

Η εδραίωση της θεραπευτικής σχέσης μπορεί πολλές φορές να είναι δύσκολη να χτιστεί και να διαφέρει από θεραπευόμενο σε θεραπευόμενο, ιδίως όταν πρόκειται για ψυχοθεραπεία/συμβουλευτική παιδιών, καθώς, μπορεί να είναι επιφυλακτικά στην αρχή και να μην εμπιστευτούν εύκολα τον θεραπευτή (Clarkson, 2003). Σε αυτό το σημείο, υπεισέρχετε το παιχνίδι και η παιγνιοθεραπεία να βοηθήσει το παιδί ώστε να μπορέσει μέσω του παιχνιδιού να χτιστεί μια σχέση ανάμεσα σε εκείνο και τον θεραπευτή αλλά και να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει τα ζητήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει.    

                                

      Στάδια θεραπευτικής σχέσης:

Το 1ο στάδιο για την δημιουργία της θεραπευτικής σχέσης με το παιδί περιλαμβάνει το θεραπευτικό συμβόλαιο. Στο οποίο είναι σημαντικό να αναφερθούν συγκεκριμένοι κανόνες για την διαδικασία της θεραπείας ώστε να είναι ασφαλής και το παιδί και ο θεραπευτής αλλά για να υπάρξει και μια αμοιβαία συμμαχία (Rogers, 2014).

Στα πλαίσια της παιγνιοθεραπείας το θεραπευτικό συμβόλαιο μπορεί να γίνει με ποικίλους τρόπους και να πάρει διαφορετικές μορφές. Μπορεί να γίνει είτε μέσω ζωγραφιάς σε χαρτί μεγάλο διαστάσεων και να υπάρχει σε ορατό σημείο στον χώρο, είτε μέσω συγκεκριμένης κατασκευής από διάφορα υλικά (πλαστελίνες, χαρτόνια, κολλάζ) ούτως ώστε το παιδί να χρειαστεί να συνεργαστεί με τον θεραπευτή μέσω μιας διασκεδαστικής διαδικασίας όπου θα το βοηθήσει  να δημιουργεί κανόνες και να έρθει σε επαφή με την οριοθέτηση (Rogers, 2014).

Έπειτα από το θεραπευτικό συμβόλαιο, το παιδί μέσω του παιχνιδιού μπορεί να συνδεθεί με τον θεραπευτή και να νιώσει πιο ελεύθερα στο να μοιραστεί σκέψεις, συναισθήματα και προβληματισμούς καθώς εκείνη τη στιγμή έχει απορροφηθεί στο παιχνίδι και νιώθει πιο ανέμελο (ΡΟΜΠΕΡΤΣΟΝ, 2017).

                                             

   Βοηθητικές Τεχνικές:

Η μέθοδος της παιγνιοθεραπείας θα μπορούσε να φανεί αρκετά χρήσιμη σε παιδιά που έχουν δυσκολία με την διαχείριση θυμού και επιθετικότητας τους.

Κάποιες από τις τεχνικές που θα μπορούσαν να βοηθήσουν είναι (ΡΟΜΠΕΡΤΣΟΝ, 2017):

  • Το παιδί να κατασκευάσει ένα κουτί είτε με χαρτόνι είτε με πηλό, όπου εκεί θα βάζει τον θυμό του όταν τον νιώθει σε έντονο βαθμό που τον πνίγει.
  • Ο θεραπευτής ξεκινάει να φουσκώνει ένα μπαλόνι και ζητάει από το παιδί να ζωγραφίσει πάνω του μια θυμωμένη φάτσα. Ο θεραπευτής εξηγεί πως το μπαλόνι είναι το σώμα μας και ο αέρας μέσα ο θυμός. Έπειτα ζητάει από το παιδί να το ποδοπατήσει μέχρι το μπαλόνι να σκάσει. Μετά, ο θεραπευτής θα φτιάξει άλλο ένα μπαλόνι, θα το φουσκώσει ξανά, αλλά θα το αφήσει μόνο του να ξεφουσκώσει σιγά σιγά. Μέσω αυτής της διαδικασίας ο θεραπευτής εξηγεί την διαφορά του πρώτου μπαλονιού με το δεύτερο, ρωτάει το παιδί ποια ήταν η πιο ασφαλής μέθοδος στο να απελευθερωθεί ο αέρας (θυμός) από το μπαλόνι και το πως βοηθάει ο αέρας να εκφράζεται αργά και σταθερά.

                                                 

Βιβλιογραφία

Beutler, L., & Harwood, T. (2002). What Is and Can Be Attributed to the Therapeutic Relationship?. Journal Of Contemporary Psychotherapy32(1).

Clarkson, P. (2003). The therapeutic relationship. London: Whurr.

Rogers, V. (2014). GAMES AND ACTIVITIES FOR EXPLORING FEELINGS WITH CHILDREN – GIVING CHILDREN THE CONFINDENCE TO NAVIGATE EMOTIONS AND FRIENDSHIPS. ΠΑΤΑΚΗΣ.

ΡΟΜΠΕΡΤΣΟΝ, Τ. (2017). ΠΑΙΓΝΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΥΣ 1 (1st ed.). ΤΟ ΕΡΜΑ.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.