Η θεραπευτική σχέση είναι ένας καταλυτικός παράγοντας για την εξέλιξη της θεραπείας η οποία αποτελεί τον βασικό πυλώνα της ψυχοθεραπείας και τα στοιχεία που την απαρτίζουν και την καθορίζουν μπορεί να διαφέρουν υπό το πρίσμα των διαφορετικών προσεγγίσεων.
Ωστόσο, η θεραπευτική σχέση έχει κάποια σταθερά στοιχεία ανεξαρτήτως των φιλοσοφικών υποβάθρων της κάθε προσέγγισης. Συγκεκριμένα, υπάρχουν τρείς προϋποθέσεις για την θεραπευτική σχέση (Beutler & Harwood, 2002):
Η εδραίωση της θεραπευτικής σχέσης μπορεί πολλές φορές να είναι δύσκολη να χτιστεί και να διαφέρει από θεραπευόμενο σε θεραπευόμενο, ιδίως όταν πρόκειται για ψυχοθεραπεία/συμβουλευτική παιδιών, καθώς, μπορεί να είναι επιφυλακτικά στην αρχή και να μην εμπιστευτούν εύκολα τον θεραπευτή (Clarkson, 2003). Σε αυτό το σημείο, υπεισέρχετε το παιχνίδι και η παιγνιοθεραπεία να βοηθήσει το παιδί ώστε να μπορέσει μέσω του παιχνιδιού να χτιστεί μια σχέση ανάμεσα σε εκείνο και τον θεραπευτή αλλά και να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει τα ζητήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει.
Στάδια θεραπευτικής σχέσης:
Το 1ο στάδιο για την δημιουργία της θεραπευτικής σχέσης με το παιδί περιλαμβάνει το θεραπευτικό συμβόλαιο. Στο οποίο είναι σημαντικό να αναφερθούν συγκεκριμένοι κανόνες για την διαδικασία της θεραπείας ώστε να είναι ασφαλής και το παιδί και ο θεραπευτής αλλά για να υπάρξει και μια αμοιβαία συμμαχία (Rogers, 2014).
Στα πλαίσια της παιγνιοθεραπείας το θεραπευτικό συμβόλαιο μπορεί να γίνει με ποικίλους τρόπους και να πάρει διαφορετικές μορφές. Μπορεί να γίνει είτε μέσω ζωγραφιάς σε χαρτί μεγάλο διαστάσεων και να υπάρχει σε ορατό σημείο στον χώρο, είτε μέσω συγκεκριμένης κατασκευής από διάφορα υλικά (πλαστελίνες, χαρτόνια, κολλάζ) ούτως ώστε το παιδί να χρειαστεί να συνεργαστεί με τον θεραπευτή μέσω μιας διασκεδαστικής διαδικασίας όπου θα το βοηθήσει να δημιουργεί κανόνες και να έρθει σε επαφή με την οριοθέτηση (Rogers, 2014).
Έπειτα από το θεραπευτικό συμβόλαιο, το παιδί μέσω του παιχνιδιού μπορεί να συνδεθεί με τον θεραπευτή και να νιώσει πιο ελεύθερα στο να μοιραστεί σκέψεις, συναισθήματα και προβληματισμούς καθώς εκείνη τη στιγμή έχει απορροφηθεί στο παιχνίδι και νιώθει πιο ανέμελο (ΡΟΜΠΕΡΤΣΟΝ, 2017).
Βοηθητικές Τεχνικές:
Η μέθοδος της παιγνιοθεραπείας θα μπορούσε να φανεί αρκετά χρήσιμη σε παιδιά που έχουν δυσκολία με την διαχείριση θυμού και επιθετικότητας τους.
Κάποιες από τις τεχνικές που θα μπορούσαν να βοηθήσουν είναι (ΡΟΜΠΕΡΤΣΟΝ, 2017):
Βιβλιογραφία
Beutler, L., & Harwood, T. (2002). What Is and Can Be Attributed to the Therapeutic Relationship?. Journal Of Contemporary Psychotherapy, 32(1).
Clarkson, P. (2003). The therapeutic relationship. London: Whurr.
Rogers, V. (2014). GAMES AND ACTIVITIES FOR EXPLORING FEELINGS WITH CHILDREN – GIVING CHILDREN THE CONFINDENCE TO NAVIGATE EMOTIONS AND FRIENDSHIPS. ΠΑΤΑΚΗΣ.
ΡΟΜΠΕΡΤΣΟΝ, Τ. (2017). ΠΑΙΓΝΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΥΣ 1 (1st ed.). ΤΟ ΕΡΜΑ.